Beelden van de jaarlijkse nationale veldrit in Beekbergen in 1938

Veldrijden of cyclocross is een vorm van wielersport die bedreven wordt op een grotendeels onverhard parcours. Deze sport is vooral in België zeer populair. Er zijn verschillende competities en vele individuele wedstrijden.

• 1 De sport
• 2 Krachtverhoudingen
• 3 Geschiedenis
• 4 Vrouwenveldrijden
  • 4.1 Veldrijden in België
• 5 Recente seizoenen
  • 5.1 2015-2016
  • 5.2 2014-2015
  • 5.3 2013-2014
  • 5.4 2012-2013
  • 5.5 2011-2012
  • 5.6 2010-2011
  • 5.7 2009-2010
  • 5.8 2008-2009
  • 5.9 2007-2008
• 6 Kampioenschappen
  • 6.1 Wereldkampioenschap
  • 6.2 Nationale kampioenschappen
• 7 Zie ook
• 8 Externe links

De sport

In het veldrijden moeten de deelnemers, de veldrijders, met de fiets zo snel mogelijk een afgebakend parcours afleggen. In tegenstelling tot het wielrennen zijn grote delen van het parcours niet verhard en rijden de renners door bossen, over velden, sloten en zandwegen. Het is soms nodig de fiets op de schouders te nemen en ermee te lopen, bijvoorbeeld bij te modderige stukken of obstakels. De competitie vindt plaats in de herfst- en wintermaanden. Een wedstrijd bij de professionals duurt een uur. Na twee gereden rondes berekent de organisatie het aantal rondes die gereden moeten worden, zij proberen zo goed mogelijk een wedstrijdduur van een uur te halen. Dit kan echter iets meer of iets minder zijn.^[1] Bij wereldbekerwedstrijden rijdt men iets langer, dan rijden ze ongeveer een uur en nog een extra ronde.^[1]

Krachtverhoudingen

Door de jaren heen domineren de Belgische en met name de Vlaamse veldrijders het internationale veldrijden^[2]: van 2000 tot 2014 behaalden ze 33 van de 52 WK-podiumplaatsen.

Vlaanderen kent vele kampioenen, zoals Klaas Vantornout, Wout van Aert en Kevin Pauwels. In het verleden werd het Belgische veldrijden aangevoerd door renners als de broers Roger en Eric de Vlaeminck, Albert Van Damme, Roland Liboton, Paul Herygers, Danny De Bie, Mario De Clercq, Erwin Vervecken, Bart Wellens, Niels Albert en Sven Nys.

De Belgische veldrijders ondervonden en ondervinden altijd veel concurrentie van de Nederlandse veldrijders, ondanks het feit dat veldrijden in Nederland beduidend minder populair is. In het verleden waren dit onder andere Hennie Stamsnijder, Adrie van der Poel, Henk Baars, Richard Groenendaal, Gerben de Knegt en Lars Boom. Momenteel zijn de sterkste Nederlanders Mathieu van der Poel en Lars van der Haar.

Naast Belgen en Nederlanders spelen en speelden onder meer Tsjechen (Radomír Šimůnek, Zdeněk Štybar) en in mindere mate Italianen (Renato Longo, Enrico Franzoi), Zwitsers (Albert Zweifel, Julien Taramarcaz en Marcel Wildhaber), Fransen (André Dufraisse, Francis Mourey en Clément Venturini) en Duitsers (Rolf Wolfshohl, Philipp Walsleben en Marcel Meisen) een rol van betekenis in het internationale veldrijden.

Geschiedenis

Er bestaan verschillende verhalen over de oorsprong van het veldrijden. Volgens één ervan hielden Europese baanrenners in de vroege jaren 1900 wedstrijden tussen twee steden, waarbij het toegestaan was door velden te rijden en over omheiningen te springen. Bovendien zorgden de moeilijkere omstandigheden er dan voor dat ze meer intensief moesten rijden en dat ze hun rijkunst konden verbeteren.

De Fransman Daniel Gousseau zou de eerste cyclocrosswedstrijden georganiseerd hebben, en ook het eerste Franse nationale kampioenschap in 1902.^[3] Géo Lefèvre, die de Ronde van Frankrijk bedacht, speelde ook een belangrijke rol in de eerste jaren van deze sport.^[4]

De sport verspreidde zich daarna ook buiten Frankrijk. België organiseerde zijn eerste nationale kampioenschap in 1910, Zwitserland in 1912, toen Luxemburg in 1923, Spanje in 1929 en Italië in 1930.
In 1924 werd de eerste internationale wedstrijd, Le Critérium International de Cross-Country Cyclo-Pédestre, gehouden in Rijsel. Het eerste wereldkampioenschap werd gehouden in Parijs in 1950. Cyclocross werd ook populair in de Verenigde Staten in de jaren zeventig. In 1975 werd het eerste US National Championship gehouden in Berkeley.

Zoals bij de meeste wielersport-disciplines het geval is, staat veldrijden onder toezicht van de Internationale Wielerunie.

Vrouwenveldrijden

Hoewel de aandacht vooral naar het veldrijden bij de mannen gaat, wordt de sport ook door veel vrouwen beoefend. De grote regelmatigheidscriteria, zoals de Soudal Classics, hebben ook een competitie voor vrouwen. Enkele Belgische veldrijdsters in het seizoen 2014-2015 zijn Ellen Van Loy, Sanne Cant, Jolien Verschueren en Loes Sels. Enkele Nederlandse veldrijdsters zijn Sabrina Stultiens, Sophie de Boer, Thalita de Jong en Marianne Vos

Veldrijden in België

Recente seizoenen

2015-2016

• Wereldbeker
• Superprestige
• Bpost bank Trofee
• Soudal Classics

2014-2015]

• Wereldbeker
• Superprestige
• Bpost bank Trofee
• Soudal Classics

2013-2014]

• Wereldbeker
• Superprestige
• Bpost bank Trofee

2012-2013]

• Wereldbeker
• Superprestige
• Bpost bank Trofee

2011-2012 Wereldbeker

• Superprestige
• Gazet van Antwerpen Trofee

2010-2011]

• Wereldbeker
• Superprestige
• Gazet van Antwerpen Trofee

2009-2010 Wereldbeker

• Superprestige
• Gazet van Antwerpen Trofee

2008-2009Wereldbeker

• Superprestige
• Gazet van Antwerpen Trofee

2007-2008Wereldbeker

• Superprestige
• Gazet van Antwerpen Trofee

Kampioenschappen

Wereldkampioenschap

Een veldrijder die zijn fiets op zijn schouders draagt om een helling te passeren

• Wereldkampioenschap veldrijden
• Europees kampioenschap veldrijden

Nationale kampioenschappen[bewerken]

• België
• Canada
• Denemarken
• Duitsland
• Frankrijk
• Finland
• Hongarije
• Ierland
• Italië
• Japan
• Kroatië
• Luxemburg
• Nederland
• Nieuw-zeeland
• Oostenrijk
• Polen
• Servië
• Slowakije
• Spanje
• Tsjechië
• VS
• Zweden
• Zwitserland